ชายตัดฟืนคนหนึ่ง เดินไปตัดฟืนในป่า เขาทำขวานพลัดตกลงไปในสระน้ำ ชายตัดฟืนจึงคร่ำครวญอยู่ริมสระ เพราะเขาไม่มีเครื่องมือทำมาหากินอีก
เทพารักษ์ที่อยู่ใกล้ๆ อดสงสารไม่ได้ จึงเอื้อมมือลงไปในสระน้ำ แล้วนำขวานทองขึ้นมา “ไม่ใช่ขวานของข้าหรอก” ชายตัดฟืนกล่าว เทพารักษ์จึงงมขวานขึ้นมาอีกเล่มหนึ่ง
“ขวานเงินนี่ไม่ใช่ของข้า”ชายตัดฟืนกล่าวอีกครั้ง “เจ้าคนซื่อสัตย์” เทพารักษ์พูด “คนดีออย่างเจ้า จงเอาขวานทองกับขวานเงินเจ้าเป็นรางวัลก็แล้วกัน” แล้วเทพารักษ์ก็หายตัวไป
คนตัดฟืน นำขวานทองและขวานเงินเดินกลับบ้าน
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ซื่อกินไม่หมด