สุนัขตัวหนึ่งด้วยความง่วง มันหลบเข้าไปนอนบนรางหญ้าของวัว
มันฟุบตัวลงนอนอย่างเหนื่อยล้า ผ่านไปพักหนึ่ง วัวซึ่งทำงานมาแสนเหนื่อย
ด้วยความหิวมันเดินไปรางหญ้าของตน เพื่อหวังจะกินหญ้าแก้หิว
เมื่อไปถึงพบสุนัขขัดขวางไม่ให้เข้าใกล้
เมื่อวัวไม่สามารถกินหญ้าของตน จึงบ่นว่าเจ้าไม่กินหญ้าจะหวงทำไม
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า อย่าหวงสิ่งที่ตนไม่ได้ประโยชน์