อีกาตัวหนึ่งกระหายน้ำมาก มันบินมาพบเหยือกน้ำอันหนึ่ง อีกาดีใจมากบินลงไปใช้จงอยปากลงดื่มกิน
ช่างแย่นักปากของมันยาวไม่ถึงน้ำที่อยู่ก้นเหยือกที่ลึกนั้น
อีกาจึงบินไปรวบรวมก้อนหินมามากมาย ทยอยนำหินนั้นหย่อนลงไปในเหยือกน้ำ
น้ำในเหยือกเอ่อล้นออกมาถึงปากของเหยือกน้ำ อีกาจึงได้ดื่มกินน้ำอย่างสมใจ
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น