ลากับหนังราชสีห์

วันหนึ่งลาโง่พบหนังราชสีห์ ซึ่งนายพรานตากไว้ให้แห้ง ด้วยความผยอง ลาโง่เอาหนังมาคลุมตน

เมื่อลาเดินกลับหมู่บ้านของตน ผู้คนและสัตย์ต่างตกใจ และวิ่งหนีกันพลันวัน

ลายิ้มอย่างผยอง เผยอร้องคำรามเสียงตนออกไป

พลันชาวบ้านได้ยินเสียงลาโง่ ต่างจำได้และจับลาถอดหนังราชสีห์ออก ก่อนเอาไปล่ามไว้เช่นเดิม

 

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า  แม้ร่างกายจะหุ้มด้วยหนังราชสีห์ แต่ไม่อาจปิดบังชาติตนได้